Dlaczego behawioralnie?

Jako student jednym z fundamentalnych zaskoczeń było dla mnie odkrycie, że o takich tematach jak sens, miłość, duchowość, postawa wobec własnej skończoności da się rozmawiać w sposób jednocześnie dobrze zoperacjonalizowany, szukający precyzji i głębi. Do tego czasu postrzegałem te kwestie odrębnie, natomiast wraz z odkryciem trzeciej fali, ACT i teorii ramowania relacyjnego mogłem zagłębiać się w te kwestie w sposób zarazem naukowy i żywy. Przez ponad dekadę rozumienie behawioralne nie zawiodło mnie, pozwalając na podejmowanie różnorodnych kwestii ze sobą i z klientami w sposób jednocześnie spójny z modelem oraz indywidualny, oraz na integrację wiedzy z innych podejść i paradygmatów psychoterapeutycznych w zrozumiały sposób.

Wartości

Moje wartości skupiają się wokół pojmowania człowieka jako osoby o skończonym życiu, która przychodzi na świat na jakiś czas. W trakcie tego życia chce doświadczyć czegoś pięknego, ważnego, sensownego, szerokiego, funkcjonując jednocześnie w kontekście różnorodnych uwarunkowań – biologicznych, myślowych, emocjonalnych, historycznych, ekonomicznych, społecznych, seksualnych, płciowych, rodzinnych – które same z siebie będą bez zgody kształtować osobę myślącą, że jest wolna.

Cenię optymizm wynikający z behawioralnego (i nie tylko) myślenia, że w sprzyjających warunkach da się te okoliczności przyjąć, rozumieć, przeżywać i przekraczać, doświadczając wpływu na świat i na siebie. W ACT określane jest to jako rodzaj duchowej transcedencji, co jest istotą elastyczności psychologicznej – aby dokładnie w swoim kontekście ograniczyć jego wpływ i wybrać coś na temat bardzo osobistego czegoś.

Główne wątki związane z wartościami, jakie u mnie się zatem przewijają, to wolność, bliskość, autentyczność, twórczość, ekscytacja, skończoność i duchowość.

Doświadczenie

Trzecia fala, ze szczególnym uwzględnieniem ACT, towarzyszy od samego początku bycia psychologiem, a ja sam towarzyszę ACTowi od samego początku tego nurtu w Polsce (czyli od ok. 2010). Moja praca magisterska była na temat polskiej adaptacji AAQ-2, popularnego kwestionariusza ACT. W kraju oraz międzynarodowo jestem zaangażowany w tworzenie struktur i społeczności skoncentrowanej wokół kontekstualnych nauk o zachowaniu (odmiana behawioryzmu związana z ACT). Jakkolwiek – zgodnie z transdiagnostycznym rozumieniem psychoterapii – pracuję z różnorodnymi problemami, najbardziej interesują mnie przewlekle zakorzenione trudności psychiczne transformujące odbieranie siebie i świata. Prowadzę okazjonalnie pracę naukową.

Uczestniczyłem w szkoleniach ze wszystkimi czołowymi postaciami z tego nurtu, szkolę się także w pracy w innych trzeciofalowych podejściach. Prowadziłem dotąd szkolenia psychoterapeutyczne w Polsce, w Ukrainie, w Chinach, w Bośni i Hercegowinie, w Irlandii oraz Hiszpanii. Współprowadziłem pierwsze w Polsce szkolenie podyplomowe z ACT. Superwizuję w duchu behawioryzmu. Prowadzę portal Uczę się ACT, w ramach którego udostępniam dużo materiałów dla terapeutów oraz organizuję szkolenia z podejść poznawczo i/lub behawioralnych.

Dlaczego behawioralnie?

Istnieje wiele nurtów terapeutycznych, z wieloma miałem kontakt osobiście, mam duży szacunek nawet do bardzo odległych od behawioryzmu sposobów myślenia i pojmowania świata. Kiedy spotkałem się pierwszy raz z ACTem, zdałem sobie sprawę, że może to być platforma do integracji zjawisk, z którymi spotykałem się dotychczas, z jedną bardzo ważną zaletą. Najnowsze, trzeciofalowe ujęcie behawioryzmu pozwala na badanie rzeczywistości i tego co pomocne w jednocześnie precyzyjny, jak też złożony sposób. Dostrzegłem zaangażowanie terapeutów i badaczy, żywo zainteresowanych rzeczywistością, uwzględniających rolę wewnętrznego świata terapeuty, a jednocześnie dających uniwersalne ramy obserwacji rzeczywistości przy zachowaniu zaciekawienia jednostką i niepowtarzalnością życia. Zainteresowanych nie tylko tym, skutecznością terapii, ale też przede wszystkim tym, do czego właściwie ma ona służyć, czego w niej brakuje i czego nadal nie wiemy oraz co może sprawiać, że jakiś model sprawdza się nie tylko w programach badawczych, ale przede wszystkim w rzeczywistości gabinetu terapeutycznego.

Wartości

Czymś, co bardzo cenię, jest otwartość na doświadczenie takim, jakim ono jest. Zarówno w gabinecie – jeśli coś idzie nie według planu, lub jest czymś trudnym do opisania, tym często staje się cenniejsze, dając szansę na uważne przeżycie czegoś, na co czasami brakuje miejsca. Tak samo w życiu, jest to dla mnie spojrzenie, które pozwala spokojnie poznawać zarówno siebie jak i innych i rzeczywistość dookoła i odróżnienie tego doświadczenia od własnych myśli i pragnień.

Doświadczenie

Jestem psychologiem, doktorem nauk społecznych w tej dziedzinie. Zajmuje się psychoterapią od 2005 roku, mam za sobą szkolenia i konferencje w wielu nurtach od CBT po psychoanalizę. Rozwijałem swoje umiejętności w różnorodnych kontekstach m.in. w szkołach, uczelniach, szpitalach, publicznych i prywatnych poradniach, ośrodkach wychowawczych, lokalnych centrach wsparcia i opieki społecznej, organizacjach pozarządowych, własnym gabinecie. Pracowałem przy tworzeniu kwestionariuszy psychologicznych, jako wykładowca, trener umiejętności społecznych, wychowawca, autor artykułów naukowych, wystąpień na konferencjach naukowych i rozdziałów w publikacjach na temat psychologii i psychoterapii. W gabinecie spotykałem się zarówno w ramach pracy indywidualnej zarówno z dorosłymi jak i dziećmi i młodzieżą, jak też w ramach pracy z parami i grupami terapeutycznymi. Od kilku lat uczestniczę oraz sam prowadzę szkolenia i warsztaty związane z trzecią falą terapii behawioralnych, w szczególności  z ACT, FAP i CFT.